Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Αληθινό παιχνίδι στα χέρια του...


Όταν βλέπω το μωρό μου να μεγαλώνει και απο «σαύρα» να γίνεται λιγο πιο ανθρωπος, τότε συνειδητοποιώ πως δεν είχα ιδέα τόσο καιρό γι αυτο που με τόση ευκολία μιλούσα και διάβαζα σε βιβλία πανεπιστημιακά...

Τίποτα δε συγκρινεται με ένα μωρο που μεγαλώνεις η ίδια.

Μία απο τις πρώτες μας εργασίες στην παιγνιοθεραπεία που είχαμε ενα κάνουμε ήταν η «παρατήρηση μωρού». Επρεπε να παρατηρήσουμε ένα μωρο κάποιας γυναίκας που θα προσφερόταν και να γράψουμε ότι βλέπουμε...

Και τώρα σκέφτομαι.. τοτε μπορει να έβλεπα πολυ καλά αλλά... δεν ένιωθα το ίδιο...δεν βίωνα, δεν συναισθανόμουνα την ύπαρξη αυτη όπως μια μαμά μόνο μπορεί...

Κι οταν λέω μαμά δεν αναφέρομαι μόνο σε όσες έχουν γεννήσει αλλά και στις μαμάδες που για τον οποιοδήποτε λόγο βρέθηκαν με ενα μωρό στη ζωή τους και το καλοδέχτηκαν με αγάπη.


Στην αρχή ανυπομονουσα να μεγαλώσει λίγο να μπορούμε να επικοινωνουμε...να μπορουμε να παίζουμε...και πάντα σκεφτόμουνα οτι θέλω τα καλύτερα παιχνίδια για εκείνον.  Τώρα πλέον είναι 6 μηνών και κάτι και για καλή μου τύχη  βρήκα κάποια παιχνίδια που σκέφτηκα οτι θα τον βοήθησουν στην αναπτυξη του αλλα και θα τον διασκεδάσουν.

Ξύλινα παιχνίδια...με συγκεκριμένη φιλοσοφία και σεβασμό στο περιβαλλον και στον άνθρωπο. Αυτα έψαχνα και αυτά βρήκα, και όταν τα βρήκα και έκανα την παραγγελία μου online (πήρα για όλες τις ηλικίες διάφορα !!!), ανυπομονούσα να φτάσουν...λες και ήμουν μικρό παιδι!

Μια τεράστια κούτα έφτασε και γεμάτη περιέργεια την ανοιξα...

Οχι απλά τα θαύμασα, αλλά κάθισα στο πάτωμα να τα δώ ένα ένα...

Ήταν παιχνίδια που σε γυρνούσαν πίσω στο χρόνο...πραγματικά παιχνίδια, απο αυτά που είχαμε μικροί και κράταγαν για χρόνια...

Το μεγάλο τεστ όμως δεν είχε γίνει, γιατι μπορεί εγώ να είχα ξετρελλαθεί , το μωρακι μου όμως δεν είχε πιάσει ακόμα ούτε ένα.

Βρήκα το παιχνίδι οπου αναγραφόταν οτι αντιστοιχεί στην ηλικία του(6 μηνών) και  άρχισα να το ανοίγω μπροστά του. Με τεράστια μάτια κοιτούσε όλος περιέργεια...
Με το που ανοίξαμε το κουτι, ένα χάρτινο οικολογικό καφέ περιτύλιγμα αγκάλιαζε το παιχνίδι..το ανοίξαμε σιγα σιγά και βγάλαμε την πεταλούδα..όχι πασχαλίτσα...η μάλλον πασχαλοπεταλούδα!



Η αλήθεια είναι οτι αρχικά δεν έδειξε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το παιχνίδι  όσο για το περιτύλιγμα με το οποίο ασχολήθηκε αρκετά με το να προσπαθεί να το σκίσει και να το τσαλακώσει...μετά όμως έπεσε το βλέμμα στην πασχαλοπεταλούδα.




Είναι στην φάση όπου αγγίζει και βάζει τα πάντα στο στόμα..ναι ακόμα! Έτσι μπορώ να πώ οτι πρώτα το γεύτηκε και το σάλιωσε...μετά το κατέβασε στα χέρια του και το κουνούσε πέρα δώθε..Τα χρώματα του άρεσαν και του κινούσαν το ενδιαφέρον και το καθρεφτάκι απο πίσω επίσης.



Βγάζει και θόρυβο...οπότε αυτό ήταν ιδανικο για το κούνημα των χεριών. Που και πού με κοίταζε για να βεβαιωθει οτι είμαι ακόμα εκεί και συνέχιζε την ενασχόληση του με την πασχαλο-πεταλούδα...

Οση ώρα το εξερευνούσε...τόσο κουνούσε γεματος χαρά τα ποδαράκια του και ήξερα με σιγουριά οτι ήταν χαρούμενος.




Ηθελα να του τα δωσω όλα μαζεμένα αλλά κρατήθηκα.

Παίζω καθημερινα με δεκάδες παιδιά και έχω παίξει με εκατοντάδες.. Με τόσο μικρό μωρό όμως ήταν η πρώτη μου φορα και ένιωθα υπέροχα μαζί του.
Σκεφτόμουνα όσο έπαιζε πως είμαι υπευθυνη για αυτο το πλάσμα και θέλω να του προσφέρω τα καλύτερα για να μεγαλώσει με τις καλύτερες βάσεις.
Σκεφτόμουνα και πόσες μαμάδες το σκέφτονται αυτο...και δεν είμαι η μόνη.
Αλλά είμαι και ο ανθρωπος που θα κάνει κάποιες απο τις επιλογές του σε κάποια πραγματα μέχρι λίγο να μεγαλώσει...

Αρνουμαι λοιπόν να αγοράσω φθηνά , πλαστικά παιχνίδια που σπάνε αμέσως, προσφέρουν στιγμιαία απολαυση και μετά αγοράζεις κι άλλο με την ίδια μοίρα..
Μου αρέσει που η εταιρεία των παιχνιδιών αυτων σέβεται τη φύση, τον πλανήτη και τον ανθρωπο.. και που ολη η θετική ενέργεια αυτη έχει μαζευτεί σε  ένα ξύλινο παιχνίδι plan toys , το οποίο απο μόνο του αποτελεί αισθητικά έργο τέχνης για το σαλόνι!


 Το Παιχνίδι στη ζωή των παιδιών έιναι το παν.
Αφηστε τα παιδιά να παίξουν!




Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

πού και πού μια αναγεννηση δε βλαπτει...

ειμαι της αποψης πως οτι κι αν γραφουμε για τα παιδια, χιλιαδες αρθρα, συμβουλες οτιδηποτε..το σπουδαιοτερο ειναι η ψυχολογια των οσων το μεγαλωνουν να ειναι καλη. Αν η μαμα, ο κηδεμονας, ο πατερας ειναι καλα μεσα τους και πιστευουν στην αλλαγη και την αναγεννηση τους, αν τα εμποδια τα δουμε σαν ευκαιριες για αλλα καλυτερα μονοπατια τοτε τι καλυτερο για την ανατροφη του τυχερου αυτου παιδιου.


Παρακαλω δειτε το βιντεο:


Χιουμοριστικές οδηγίες για γονείς




























Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Οταν ενα κομματι λειπει...




Μεσα απο αυτη την τρυφερη ιστορια αισθανομαι οτι ισως τελικα ολοι να αναζηταμε το ιδιο πραγμα...κατι, καποιος , κατι να γεμισει ενα κενο μεσα μας..ενα κενο που ομως δε θα γεμισει ποτε αν εμεις πρωτα δεν εχουμε βρει το δικο μας σχημα. Αν παντα αναζητουμε να χωρεσουμε εμεις στο σχημα του αλλου θα υπαρχει ισως πιεση για να χωρεσει το γοβακι της σταχτοπουτας...

Πρωτα φτιαχνουμε το σχημα μας, το χρωμα μας, τον εαυτο μας και μετα αυτο που ειναι να ταιριαζει, θα ταιριαξει χωρις καμμια απολυτως προσπαθεια.

Οσο για τα παιδια...και αυτα αυτο χρειαζονται...χωρο και χρονο να γινουν ο εαυτος τους και οχι κατι αλλο, οχι κατι που απαραιτητα πρεπει να μοιαζει με τον γονεα. Αφηστε να εξελιχθουν, ελευθερα να επιλεξουν αυτο που αγαπανε, αυτο που θελουν να ειναι αλλιως μετα ολα τα πρεπει και η πιεση γυρνανε πισω στο γονεα με ασχημο τροπο και τον γεμιζουν ενοχες.


Για οσους ενδιαφερονται να μας ακολουθουν στο facebook, η νεα μας σελιδα ειναι www.facebook.com/childit.gr

γιατι την παλια μας την καταστρεψανε....
Εμεις συνεχιζουμε ακαθεκτοι να δημιουργουμε νεα πραγματα, σελιδες και καταστασεις και να φτιαχνουμε το δικο μας σχημα

Ισως ταιριαξει με το δικο σας...!!!


Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

το αγορακι και το παγωτο


ένα αγοράκι που ήθελε να φάει

παγωτό πήγε σ΄ ένα ζαχαροπλαστείο και κάθισε σ΄ ένα τραπέζι.


Μόλις ήρθε ο σερβιτόρος για να πάρει παραγγελία,

το παιδάκι τον ρώτησε :

«Πόσο κάνει ένα παγωτό με κομμάτια φρούτων;»



«Πενήντα λεπτά »,

απάντησε ο σερβιτόρος.



Το παιδάκι έβγαλε το χέρι απ’ την τσέπη του και άρχισε να μετράει τα κέρματα που κρατούσε.

«Πόσο κάνει ένα απλό

παγωτό;» ρώτησε.



Υπήρχαν τώρα μερικοί πελάτες που περίμεναν για τραπέζι και ο σερβιτόρος ήταν λίγο

ανυπόμονος.

«Τριάντα πέντε σεντς»,

του απάντησε βιαστικά.



Το αγόρι μέτρησε πάλι τα κέρματά του.

«Θα πάρω ένα απλό», είπε.



Ο σερβιτόρος έφερε το παγωτό, άφησε το

λογαριασμό στο τραπέζι και έφυγε.



Το αγόρι τέλειωσε το παγωτό του, πλήρωσε στο ταμείο και αναχώρησε.



Όταν επέστρεψε ο σερβιτόρος, άρχισε να σκουπίζει το τραπέζι αλλά αυτό που είδε τον έκανε να σαστίσει!

 Εκεί,

τοποθετημένα με τάξη δίπλα από το άδειο πιάτο,

ήταν δεκαπέντε λεπτά



– το φιλοδώρημά του

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Όταν οι μαμάδες χαρίζουν..!





ποσοι απο εμας εχουμε στα ντουλαπια μας τοσα και τοσα αχρηστα πραγματακια...τα περισσοτερα τα εχουμε ξεχασμενα...αλλα βρισκονται στην αποθηκη και απο τη στιγμη που μπαινουν εκει ξεχνιουνται για παντα...

Εχω επισκεφθει πολλα σπιτια οπου παιζω με τα παιδια. Καποια απο αυτα εχουν τοσα πραγματα και καποια αλλα δεν εχουν σχεδον τιποτα...οσο περιεργο και να ακουγεται αυτο , εχω γνωρισει παιδια που οι γονεις τους δεν εχουν τα χρηματα να τους αγορασουν ουτε ενα καινουριο παραμυθι.

Ειχα διαβασει καποτε καπου πως ενα παιδι χρειαζεται αγαπη, κουβερτα κι ενα παραμυθι...

Πιστευω οτι με την κατηγορια "μαμαδες χαριζουν" που υπαρχει στο www.childit.gr αυτο που συμβαινει ειναι καποιες μαμαδες να ανταλασσουν ρουχα, παιχνιδια, παραμυθια, καρεκλακια, και οτιδηποτε αλλο δεν χρειαζονται πια.

Να ειστε σιγουρες οτι ακομα και ενα πραγματακι να εχετε και εσεις να το θεωρειτε ασημαντο, για καποια οικογενεια ισως ειναι σημαντικο.
Τα παιδια μεγαλωνουν, υπαρχει λογος να τα κρατατε ολα σε μια αποθηκη μηπως και το παιδι κανει δικο του παιδι και τα δωσετε στα εγγονακια σας?

Υπαρχουν μαμαδες που ζητανε και μαμαδες που χαριζουν. Αναλογα με την κατηγορια, μπορειτε να τραβηξετε και να ανεβασετε φωτογραφια απο τα οσα θελετε να χαρισετε και θα επικοινωνησει καποια μαμα μεσω mail.

Ειναι ομορφο να μοιραζεσαι και να χαριζεις χαμογελα παντου.

το λινκ θα το βρειτε εδω http://www.childit.gr/v2/index.php/childitmummies

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Παίζουμε το παιχνίδι των συναισθημάτων? Μυστικα και συναισθηματα









Παίζουμε το παιχνίδι των συναισθημάτων?


Οδηγίες και Βήματα


1. Βρίσκω το συναίσθημα- Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αναγνωρίσει το συναίσθημα το οποίο βιώνει και νιώθει. Για παράδειγμα μπορούμε να του πούμε «αυτο που έγινε και εμένα θα με θύμωνε» ή «το συγκεκριμένο παζλ δείχνει να σε έχει συγχύσει»


2. Ζωγραφίζω το συναίσθημα- με το να μπει στη διαδικασία να ζωγραφίσει το συναίσθημα του πάνω σε μία κόλλα χαρτί του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί τη σκέψη του πάνω στο συγκεκριμένο συναίσθημα και πραγματικά να εξερευνήσει τα συναισθήματα του αυτά.


3. Γίνομαι το συναίσθημα- Αφήστε το να παίξει το συναίσθημα του αυτο μέσα απο κούκλες, ήρωες, ρόλους. Τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερη άνεση με το να χρησιμοποιούν φανταστικους χαρακτήρες για να εκφράσουν κάποιο μεγάλο- τρομακτικό ίσως γι αυτα- συναίσθημα τους.


4. Διαβάζω για το συναίσθημα- Τα παιδιά αγαπούν τα βιβλία και όταν τα βιβλία αυτα μιλάνε για συναισθήματα, τοτε μαθαίνουνπώς να τα αναγνωρίζουν και κατα συνέπεια με ποιό τρόπο να τα εκφράζουν.


5 Μιλάω για το συναίσθημα- όταν έρθει η ώρα να πάει για ύπνο, παίξτε «το παιχνίδι των συναισθημάτων». Μπορείτε να τα ρωτήσετε να θυμηθούνε ποιά στιγμη κατά τη διάρκεια της ημέρας ένιωσαν χαρά, θυμό,, στεναχώρια, σύγχυση, έκπληξη. Σε μεγαλύτερα παιδια μπορειτε να προσθέσετε κι άλλα πιο περίπλοκα συναισθηματα οπως, άγχος, ντροπή, θετικά συναισθήματα για τον εαυτο μου και αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό μου.




SUPER TIP:

Μια καλη ιδεα για να μαθει να αναγνωριζει τα συναισθηματα του και των αλλων ειναι να τον βοηθησουμε να φτιαξει εναν πινακα συναισθηματων με φατσουλες που η καθεμια δειχνει απο ενα συναισθημα οπως παρακατω και οταν νιωθει κατι μπορει αρχικα να μας το δειχνει στην εικονα.


Σε μεγαλυτερα παιδια μπορουμε να ζωγραφισουμε εναν κυκλο σε ενα χαρτι και να τους πουμε να μετατρεψουν τον κυκλο αυτο σε προσωπο που νιωθει κατι. Καπως ετσι...




Μια αλλη ιδεα ειναι να βρουνε μεσα απο περιοδικα ανθρωπινες εκφρασεις συναισθηματων και να φτιαξουν τον πινακα των συναισθηματων τους κανοντας κολλαζ.







EXTRA TIP:

Eνας εξυπνος τροπος να μετράνε το θυμο τους τα παιδια ειναι με το ΘΥΜΟΜΕΤΡΟ! Με αυτο μπορουμε και μιλαμε για το θυμο, τον εκφραζουμε, και τον μετραμε για να καταλαβουμε την ενταση του θυμου...οποτε αν ειναι το μεγιστο το 10 (συνηθως μεχρι το δεκα τους ειναι ευκολο να μετρησουν) τοτε λεμε οτι το θυμομετρο μου εχει φτασει στους τοσους βαθμους!




Εχοντας ολοκληρωσει το σημερινο blog νιωθω ευφορια, ανακουφιση, και χαρα!

Εσεις πως νιωθετε σημερα?



Natalie Sampas

www.childit.gr