To τίποτα και η δημουργικότητα ενός παιδιού

Δεν είμαι μαμά. Είμαι παιδοψυχολόγος. Αλλά είμαι και άνθρωπος και υπήρξα και παιδί.

Θυμάμαι μέχρι να πάω σχολείο πόσο πιο ελεύθερα ήταν τα πράγματα. Παιχνίδι όλη μέρα, ακουραστα και δημιουργικά, μέχρι πoυ βράδιαζε και δεν ήξερα πότε πέρασε η ώρα και φυσικά δεν με ενδιέφερε σαν παιδί γιατί ούτε την αισθηση της είχα ουτε κάτι να ολοκληρώσω. Το μόνο θέμα που έπρεπε να ξεπετάξω και ξεπρόβαλλε σαν εμπόδιο ήταν το φαγητό και μετα πάλι παιχνίδι.

Το παιχνίδι μου ως παιδί, τωρα που το σκέφτομαι, μου θυμίζει την «Ιθάκη» του Καβάφη. Ευχόμουν λοιπόν να είναι μακρύς ο δρόμος και πάντα ήτανε. Την μεγαλύτερη ώρα την περνούσα στην προετοιμασία του παιχνιδιού και όχι τόσο στο ίδιο το παιχνίδι. Με τις ώρες κατασκεύαζα, έντυνα, ετοίμαζα, έφτιαχνα πόλεις και κόσμους τέλειους για τα δικά μου μάτια για να έχουν να παίξουν οι ήρωες μου και να μένουν ευχαριστημένοι. Αφού τα είχα ετοιμάσει ολα, τοτε το παιχνίδι κρατούσε λιγο...δε θυμαμαι πόσο αλλά λίγο σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα.

Παίζω με παιδιά όλη μέρα και μέσα απο τη δουλειά μου έχω μάθει να παρατηρώ τους τρόπους με τους οποίους παίζουν ανάλογα με την ηλικία τους. Αυτό που με θλίβει περισσότερο είναι οτι παρατηρώ πως ο τρόπος αυτός αλλάζει όταν το παιδί έχει ξεκινήσει την πρώτη δημοτικού και αρχίζει και βιώνει το πρόγραμμα, τον ανταγωνισμό, την κριτική και τα λάθη σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά της τάξης.

Επίσης, την ωρα του παιχνιδιού μας , με κοιτάζει περισσότερο σαν να περιμένει την επιβεβαίωση του δασκάλου, να δει αν το κάνει σωστά..ποιο? το φυσικό μέσο με το οποιο εκφράζεται το παιδί? Αυτό είναι κάτι το οποίο το κάνει καλύτερα και απο μένα και θα του πω εγώ πόσο σωστά το κάνει? Εγω κάποτε το ήξερα καλά αυτο, να παίζω σαν παιδί, και το θυμάμαι και το αναπολώ αλλά καπου στο δρόμο χάθηκε, χάθηκε μές στους βαθμούς, τα διαγωνίσματα, την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.

Χάθηκε γιατι για κοινωνικούς λόγους ξεμάθαμε να είμαστε παιδιά και να εκφράζουμε χωρίς φόβο τα συναισθήματα μας, γιατί κάποιον δεν τον βόλευε να κλαίμε .. «κοτζάμ γυναίκες και κοτζάμ άντρες», γιατι για να επιβιώσεις σε αυτόν το κόσμο σου μαθαίνουν οτι τα μαθηματικά και η γλώσσα είναι πολυ πιο σημαντικά απο το να τραγουδάς ή να χορεύεις και το να θέλεις να γίνεις ηθοποιός η χορευτής δεν είναι σοβαρό! Πόσοι περιφημοι καλλιτέχνες μας έχουν κάνει να νιώθουμε περήφανοι που τους γνωρίζουμε...για σκεφτείτε οι γονείς τους να τους είχαν εμποδίσει να γίνουν αυτό που κάποιοι απο εμάς δεν θεωρούμε σοβαρό για τα παιδιά μας.... Δεν γεννήθηκαν καλλιτέχνες και ενήλικες ...κι αυτοί παιδιά ήταν κάποτε.

Θαυμάζω ακόμα κάποιους γονείς που ενθαρύνουν αυτά τα ταλέντα των παιδιών τους και τα τρέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες γιατι πιστεύουν σε αυτό που βλεπουν οτι τα παιδιά τους αγαπούν. Θαυμάζω κάποιους γονείς που ακόμα καταλαβαίνουν την σημαντικότητα του παιχνιδιού στη ζωή των παιδιών τους και είναι δεν έχουν κανένα προβλημα να πέσουν στις λάσπες και να παίξουν ελεύθερα.

Και τους άλλους τους γονείς τους θαυμάζω, που δεν έχουν ιδέα τι κάνουν και θεωρούν το παιχνίδι χάσιμο χρόνου, όχι για τα πιστεύω τους γιατι δεν φταίνε αυτοι σε αυτο...(καποιοι άλλοι γονεις είναι υπεύθυνοι...)αλλά για το οτι κάνουν ο,τι μπορούν και προσπαθούν με όσα ξερουν για να είναι καλοί γονείς.

Την άλλη φορα με ρώτησε το παιδάκι που παίζαμε μαζί τι να ζωγραφισει. Του απάντησα να κανει οτι θελει. «Μα,»μου λεει , «δεν ξερω πως να το κανω πρεπει να μου δειξεις». Του απαντησα πως δεν χρειαζεται να ξερει...ουτε εγω ξερω...απλά «δε θα σκεφτούμε τίποτα και θα αφήσουμε το χέρι να μας παει...και μετα θα δουμε τι ειναι αυτο που φτιάξαμε». Η ιδέα του «να μην σκεφτούμε τίποτα» του αρεσε πάρα πολυ και τον είδα να αφήνεται και να δημιουργεί οτι φανταζόταν...΄ηταν ελευθερος.

Aυτή ήταν η ζωγραφιά που δημιουργήσαμε σε 3 φορές που τον είδα. 6 χρονών

Με ένα άλλο παιδάκι που η μητέρα του τον πιέζε να κάνει συνέχεια δραστηριότητες και δεν έιχε ποτε δικό του χρόνο ελεύθερο να παίξει ανακάλυψα το πιο όμορφο παιχνιδι του κόσμου γι αυτον. Το παιχνίδι του ¨τιποτα¨το ξέρετε?

Ουτε εγω το γνώριζα μέχρι τη στιγμή που ένιωσα οτι το είχε ανάγκη περισσότερο απο οποιοδήποτε αλλο παιχνίδι που υπάρχει. Με ρώτησε «και τι κάνουμε σε αυτο το παιχνίδι?» και του απάντησα «το απόλυτο τίποτα» και ξάπλωνε στο δωμάτιο του παιζοντας το ¨τιποτα¨ μέχρι που ορισμένες φορες αποκοιμιόταν...Αν ημουν πρωτοετής φοιτήτρια θα ημουν σε πανικό για το οτι δεν του κάνω κατι και οι γονείς πληρώνουν για να μην κάνει τιποτα...θα με είχε κυριευσει το αγχος και θα έψαχνα απεγνωσμένα να βρω να κάνουμε κατι...Το παιδί πάντα μετα την συνάντηση μας ήταν τοσο ευδιάθετο, ζωντανό, χαρουμενο και έλεγε στη μαμά του οτι πέρναγε υπέροχα με τα παιχνίδια που κάνουμε!

Τωρα με την εμπειρια και τις γνωσεις μου νιωθω περηφανη για το παιχνιδι του «τίποτα», και του τρόπου που γεννήθηκε αυτο! Βασίστηκε σε μια ανάγκη που ήταν σημαντική για κάποιον και αν είχα βρει κάτι αλλο να παιξουμε γιατι με κυριευε το αγχος, τότε θα είχα ικανοποιήσει τη μητέρα και θα είχα γίνει σαν κι αυτη προσθετοντας του κάτι ακόμα απο δραστηριότητες...

Το παιδι έμαθε να ακούει τις ανάγκες του, να τις αναγνωρίζει και 'αρχισε να καταλαβαίνει οτι μμπορεί και να τις διεκδικεί γιατι ειναι κάτι που τον κάνει να νιώθει όμορφα και αυτο έχει τη μεγαλύτερη σημασια. Είχε αρχίσει να είναι ελεύθερος...

Δεν εχω ιδέα γιατι γράφω όλα αυτα. Υπάρχουν γονείς που μου λένε «δε θα πληρωσω για να παίζει το παιδί μου..δεν του κάνεις μαθηματικά η κάτι...»

Οχι, μαθηματικά δεν του κάνω, ουτε γλώσσα, ουτε πυρηνική φυσική. Του επιτρέπω να είναι αυτο που νιώθει, του δείχνω οτι είμαι εκει και μπορεί να εμπιστευτεί αυτο που έχουμε δημιουργήσει, το αφηνω να εκφραζεται χωρις να το κρίνω και να παίζει οπως θέλει και έχει ανάγκη, του μαθαινω για σχέσεις, ‘ορια, εμπιστοσύνη, σεβασμό, αλήθεια, φιλία, αγάπη, αυτοεκτίμηση, ενδυναμωση χωρις να του έχω μιλήσει ποτέ για αυτα...

Και αν σας φανούν τα παραπάνω λόγια του αέρα ή απλά ένα τίποτα...τότε σας ευχαριστώ εκ βαθέων γιατί μόνο απο ένα τίποτα μπορούμε να δημιουργήσουμε τα πάντα!

Δεν είμαι μαμά. Είμαι παιδοψυχολόγος. Αλλά είμαι και άνθρωπος και υπήρξα και παιδί.

Ναταλί Σαμπά

www.homeplay.gr

"Όταν Νόμιζες οτι Δεν Κοιτούσα": Ένα γράμμα που πρέπει να διαβαστεί

πηγή: Συμβουλευτικής Επιτροπής για τη Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια

Απο τα παιδια μαθαινουμε και αυτο να το θυμαστε...Απο τα παιδια θυμομαστε πως ειμασταν και εμεις πριν αλλαξουμε και γινουμε οι "μεγαλοι". Σκεφτειτε η παρατηρηστε τον τροπο με τον οποιο ενα παιδι παιζει...τοσο φυσικα, τοσο απλα, τοσο σαν να βρισκετε σε εναν κοσμο μακρια απο κριτικες και "πρεπει". Θυμηθειτε οταν εσεις παιζατε ποσες ωρες μπορει να ειχαν περασει και να ειχε σκοτεινιασει απεξω...
Τα παιδια μιμουνται και νιωθουν. Μας κοιταζουν εμας τους μεγαλους και πιστευουν οτι ειμαστε καποιοι. Δεν μπορουν καν να διανοηθουν οτι την ουσια την εχουν βρει αυτα απο νωρις! Εμεις απλα ξεχασαμε και μεσα μας ευχομαστε να ειχαμε μεινει σε αυτο το σταδιο της απλοτητας και του αυθορμητισμου.
Ενα παιδι αυτο ποθ σκεφτεται θα σου το πει. Μεχρι να αρχισουν οι κριτικες, οι αξιολογησεις, οι βαθμοι, οι παρελασεις με τους σημαιοφορους, η εφηβεια, οι φιλοι , η πιεση του να γινω καποιος.

Εγω παντως νομιζω πως στα 34 μου χρονια επιτελους βρηκα τι θελω να γινω οταν μεγαλωσω- ...παιδι!
και επειδη τωρα νομιζω οτι δεν κοιταζετε...υπογραφω οπως νιωθω...


χχχ Ναταλι (το παιδι )

"Αγαπητε Θεε", τα παιδια γραφουν γραμμα...

Ολο αυτο το καιρο που δεν εχω γραψει στο αγαπημενο μου μπλογκ ειναι γιατι ημουν απασχολημενη με το νεο μου "μωρακι"
www.childit.gr (το νεο πορταλ για παιδια και γονεις!)
Θα μου πειτε...και ξεχνας το αλλο σου "παιδι"? Οχι βεβαια....το ξερει , εχει μαθει...αλλωστε εδω ερχομαι για ποιοτικες, εσωτερικες συζητησεις που ειναι πιο προσωπικες.
Εδω δεν ειναι δουλεια, ειναι χαλαρωση, απολαυση, ειμαι εγω.

Μαζεψα λοιπον εδω γραμματα παιδιων, τα βρηκα στο διαδυκτιο, οπου απευθυνονται στον Θεουλη! Ποιον Θεο? Οποιον θεωρουν εκεινα, οπως τον σκεφτονται και τον νιωθουν. Τα καλυτερα απο αυτα τα εχω βαλει εδω και τα εχω αφησει στην αγγλικη γλωσσα τους.



Αγαπητε Θεε, αν αφηνες τους δεινοσαυρους να μην εξαφανιστουν, τωρα δε θα ειχαμε χωρα. Εκανες το σωστο! Τζοναθαν.

Αγαπητε Θεε, σε παρακαλω στειλε τον Ντενις Κλαρκ σε αλλη κατασκηνωση φετος. Πητερ.
Αγαπητε Θεε, ισως ο Καιν και ο Αβελ δεν θα σκοτωνοντουσαν τοσο αν ειχε ο καθενας το δωματιο του. Ετσι λειτουργει με μενα και τον αδερφο μου. Λαρρυ.

Αγαπητε Θεε, σε παρακαλω προσθεσε μια γιορτη μεταξυ Χριστουγεννα κ Πασχα γιατι δεν υπαρχει τιποτα καλο να συμβαινει τοτε.Τζιννυ.






Αγαπητε Θεε,αν επιστρεψουμε στη ζωη σαν κατι αλλο, σε παρακαλω μη με κανει Τζενιφερ Χορτον γιατι την μισω.Ντενις
















Αγαπητε Θεε,αν κοιτας στη εκκλησια την Κυριακη θα σου δειξω τα καινουρια μου παπουτσια! Μικυ















Αγαπητε Θεε, παω στοιχημα οτι ειναι πολυ δυσκολο για σενα να αγαπας ολους τους ανθρωπους στο κοσμο. Μονο 4 εχω στην οικογενεια μου και δεν μπορω ποτε να το κανω















Αγαπητε Θεε, σε ευχαριστω για το μικρο αδερφακι μου αλλα εγω προσευχηθηκα για ενα κουταβακι. Τζους.


















Αγαπητε Θεε, πηγα σε ενα γαμο και φιληθηκαν μεσα στην εκκλησια. Κανει? Νηλ










Αγαπητε Θεε, αντι να κανεις ανθρωπους να πεθαινουν και να πρεπει να φτιαξεις καινουριους γιατι δεν κρατας απλα αυτους που εχεις? Τζεην.







Τα λογια ειναι περιττα και οι αληθειες με απλοτητα πολλες.

Για οσους ακομα πιστευουν σε κατι ..ακομα και στα παιδια!

Οταν ερχεται το νεο αδερφακι τι κανουμε?Προσοχη!

Πολλοι γονεις με ρωτανε "τι κανουμε οταν ερχεται νεο μελος στην οικογενεια?Πως το χειριζομαστε?"

Οταν ημουν μικρη θυμαμαι που γεννηθηκε ο αδερφος μου και ενιωθα σαν να υπαρχει μια περιεργη ατμοσφαιρα στο σπιτι...Λετε να ηταν το αγχος χειρισμου μου?

Δεν μου ηταν ευχαριστο που ξαφνικα, ενω ειχα ολη την προσοχη, η προσοχη δεν με "προσεχε".

Αντι της προσοχης ειχα δεκαδες νεα παιχνιδια να μου αποσπασουν την προσοχη...

Και οταν ηρθε το μωρο σπιτι ολοι μου ελεγαν "προσοχη" μην τυχον και πνιξω κατα λαθος τον αδερφο μου...απο υπερβολικη προσοχη ισως!

Δεν υπαρχει συγκεκριμενη συνταγη που μπορω να σας γραψω αλλα μπορω να σας μιλησω μεσα απο την εμεπιρια της δουλειας μου η και απο την εμπειρια μου ως μεγαλη αδερφη!

Το πιο σημαντικο απο ολα ειναι να μην αντικαταστησετε την προσοχη σας με παιχνιδια. Ο αντιπερισπασμος μπορει να ειναι εντονος αλλα χωρις διαρκεια! Μεσα σε λιγα λεπτα το αγχος "μη σημασιας" θα εμφανιστει. Βρειτε ενα τροπο να μην διαχωρισετε τα δυο παιδια.

Δεν χρειαζεται να ασχοληθειτε μονο με το μωρο κ αν περισσεψει χρονος με το αλλο παιδι μετα. Προσπαθηστε να συμπεριλαβετε το μεγαλο παιδι στις δουλειες για το μωρο.

"Σημερα θα εισαι ο βοηθος μου. Ελα να με βοηθησεις να αλλαξουμε τις πανες μαζι. Εσυ εισαι μεγαλος και ξερεις"

Αμεσως αισθανεται οτι μπορει να προσφερει, αισθανεται σαν "ο μεγαλος", διαχωριζεται απο τον αδερφακι και νιωθει χρησιμος! Επισης ο χρονος αυτος ειναι ποιοτικος με την μαμα και το μωρο και δεν εχει νιωσει μειονεκτικα.

Σιγουρα θα χρειαστει να αφιερωσετε και χρονο οι 2 σας οπως παλια. Ποιοτικο χρονο οπου θα ειστε μονοι σας και στο παρον! Δεν ειναι τυχαιο που στα αγγλικα το παρον λεγεται "present", δηλαδη "δωρο". Το παρον ειναι το δωρο μας, η στιγμη που μονο τοτε ζωντανευει και μας γεμιζει αναμνηση.

Θυμαμαι τετοιες στιγμες, μυρωδιες, εικονες..ολες σαν παιδι...και ποσα χρονια εχουν κρατησει!

Γεμιστε το παιδι σας με στιγμες παρουσες! Αυτο θα το κανει συναισθηματικα πλουσιο και κανενα παιχνιδι στο κοσμο δε συγκρινεται με αυτες.

Να μιλατε με τα παιδια σας. Θελουν κουβεντα, να κατανοησουν αυτον το κοσμο που εμεις ακομα και τωρα δε λεμε να κατανοησουμε...

Αληθεια θελουν τα παιδια. Αληθεια σε ολα. Το αγχος και το ψεμα το διαισθανονται με τη γλωσσα του σωματος σας!

Μιληστε του για τον ερχομο του νεου μελους απο νωρις. Αν εσεις αγχωνεστε τοτε το μεταδιδετε το αγχος σας και νιωθουν κατι αρνητικο για το θεμα αυτο χωρις να ξερουν το λογο.

Προσοχη στην προσοχη σας.

Αναπαυση μετα....

Αυτα σκεφτηκα σημερα να πω

και ακομα και αν μου χαλαγε ολα τα παιχνιδια μου ο αδερφος μου, χαλαλι του...η ζωη ειναι πιο ομορφη οταν μοιραζεσαι!

Καλο ξημερωμα.

Πως το παιδι εφτιαξε τον κοσμο.

Πριν καιρο, πολυ καιρο, βρεθηκα σε ενα σεμιναριο μιας αγαπημενης φιλης στο οποιο παρουσιαζε το βιβλιο της. Εκει ακουσα μια υπεροχη ιστορια που θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας. Την ειχα μοιραστει με φιλους σε καποιο mail μου αλλα ως blogger πλεον την ξαναμοιραζομαι γνωριζοντας καλα ποσο πολυ θα το ευχαριστηθειτε εσεις που με "ακολουθειτε" σε αυτες τις γραμμες μου...Και με ενα κλικ...οι σκεψεις ταξιδευουν στον κυβερνοχωρο και φτανουν στην προσωπικη γωνιτσα σας.

Γιατι τα ομορφα πραγματα ειναι πιο ομορφα οταν τα μοιραζεσαι!

"Ενας απασχολημενος μπαμπας καθοταν μπροστα στον υπολογιστη του και δουλευε οπως εκανε καθημερινα. Το παιδι του ηρθε και καθησε διπλα του. Ο μπαμπας, ενοχλημενος λιγο που ειχε χασει την συγκεντρωση του, εδωσε στο γιο του μια σελιδα που εκοψε απο ενα περιοδικο η οποια ειχε επανω της τον χαρτη του κοσμου. Την ιδια σελιδα την εκοψε σε ακομα μικροτερα κομματακια και τα εδωσε στο γιο του για να φτιαξει τον κοσμο οπως ηταν στην αρχικη του μορφη.

Υστερα απο 5-10 λεπτα το παιδι εμφανιζεται στον πατερα του με την σελιδα ολοκληρη, εχοντας κολλησει ολα τα κομματια που σχηματιζαν την εικονα του κοσμου.

Ο πατερας του ειχε μεινει εκπληκτος..."Μα πως το εκανες αυτο;", τον ρωτησε με απορια. "Πως γνωριζες την καθε χωρα και την τοποθετησες σωστα;"

"Η αληθεια ειναι οτι δεν ειχα ιδεα για τις χωρες", απαντησε ο μικρος ,"απλα, ειχα παρατηρησει ενω εκοβες την σελιδα, στην πισω πλευρα της υπηρχε η εικονα ενος ανθρωπου. Οποτε, το μονο που εκανα ηταν να σχηματισω τον ανθρωπο αυτον και να κολλησω τα κομματια του."

ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Και ολοι γνωριζουμε καλα πως η αρχη της προσπαθειας αυτης ειναι προς τα μεσα...

Ζουμε σε καιρους δυσκολους, πολλα αλλαζουν και αναπροσαρμοζονται...αντι να παραπονιομαστε για το εξω και να γκρινιαζουμε για την καθε κριση...ας κρινουμε τον εαυτο μας και ας το δουμε ολο αυτο σαν μια ευκαιρια να δουμε τον εαυτο μας μεσα στο συνολο, και οχι να χαζευουμε το συνολο μονο!

Εμεις ειμαστε το παραδειγμα των οσων βλεπουν τα παιδια αυτου του κοσμου. Ας βρουμε τα κομματια μας, ας τα κολλησουμε και ο καθενας ξεχωριστα ας νιωσει καλα με τον εαυτο του.

Ανθρωπος.

Αυθεντικος.

Ευχαριστω που με διαβασατε και σημερα.

A busy dad was on his computer working as always...his child came and sat beside him. The dad , being a bit disturbed for the distraction gave his son a page he cut of a newspaper that had the map of the world. He started cutting the page in small pieces and gave his son the pieces to make the image of the world back as it was.

the child went to his room and after 5 or 10 minutes he came back with the while page glued back as it was.

dad was surprised.....but how did u do it?, he asked his small son. how did u know all the countries and where they belong?

well, the son replied, i didnt. but as you were cutting the page of the world i noticed from the other side of the page there was a figure of man. so instead of putting together the pieces of the world, i glued the man;s figure....

INSTEAD OF FIXING THE WORLD, LETS FIX THE PERSON FIRST!

and u know something?we all can do that by starting to be our trues selves.nothing more, nothing less.

remember how we were as children...simple and to the point...things happened in the way that changed us...

try to rememeber the starting point and become it...be genuine, be you!

thank u for reading me today

natalie sampas

Τι θα πει Αγαπη για καποια παιδια

Σημερα επαιξα με τον Γιωργο(5 χρονων). Αυτη ειναι η δουλεια μου, να παιζω με παιδια! Εκει που

καθομασταν σκεφτηκα να τον ρωτησω για την αγαπη..."Τι ειναι αγαπη Γιωργο?"

"Αγαπη ειναι οταν ενας κραταει δυνατα το χερι σε καποιον αλλον και δε θελει να το αφησει", μου απαντησε.

Παρακατω θα βρειτε διαφορες απαντησεις απο παιδια 4-8 χρονων στην ιδια ερωτηση για την Αγαπη....

Ρεβεκκα (8 χρονων)- " Οταν η γιαγια μου ποναει και δεν μπορει να σκυψει για να βαψει τα νυχια των ποδιων της, ο παππους μου της τα βαφει παρ'ολο που τον πονανε κι εκεινον τα χερια του. Αυτο ειναι αγαπη"

Βασιλης(4 χρονων)- " Οταν καποιος σε αγαπαει ο τροπος που λεει το ονομα σου ακουγεται διαφορετικος. Ξερεις οτι το ονομα σου ειναι ασφαλες στο στομα του"

Καρλος (5χρονων)-" Οταν το κοριτσι φοραει το αρωμα του κι το αγορι φοραει το aftershave του και βγαινουν βολτα και μυριζονται."

Χρυση(6 χρονων)-"Αγαπη ειναι οταν βγαινεις εξω να φας και δινεις σε καποιον τις πιο πολλες απο τις πατατες τηγανιτες σου, χωρις να τον κανεις να σου δωσει για ανταλλαγμα τις δικες του."

Κατερινα (4 χρονων)- "Αγαπη ειναι αυτο που σε κανει να χαμογελασεις οταν νιωθεις κουρασμενος."

Ντανυ (7 χρονων)-"Αγαπη ειναι οταν η μαμα μου φτιαχνει καφε για τον μπαμπα μου και τον δοκιμαζει πριν του τον δωσει για να βεβαιωθει οτι ειναι καλος.

Αιμιλια(8 χρονων)-" Αγαπη ειναι οταν συνεχεια φιλιεσαι. Μετα οταν κουραστεις να φιλιεσαι, ακομα θες να ειστε μαζι και ολο μιλας πιο πολυ."

Μαρκος(6 χρονων)-"Αγαπη ειναι οταν η μαμα βλεπει τον μπαμπα στην τουαλετα και δεν το βρισκει αηδιαστικο"

Καρεν (8 χρονων)-" Οταν αγαπας καπιον τα βλεφαρα σου πανε πανω κατω και μικρα αστερακια βγαινουν απο παντου."

Ελενα (5 χρονων)-" Αγαπη ειναι οταν η μαμα δινει στο μπαμπα το καλυτερο κομματι κοτοπουλο"

Μπομπυ (7 χρονων)-" Αγαπη ειναι αυτο που υπαρχει μαζι σου στο δωματιο την ημερα των χριστουγεννων οταν σταματησεις να ανοιγεις τα δωρα και προσεκτικα ακουσεις..."

Πολλοι απο εμας περιμενουμε να μεγαλωσουμε για να καταλαβουμε ορισμενα πραγματα...ισως τα χρονια μας κανουν σοφοτερους πιστευουμε...

Εγω πιστευω πως για να καταλαβουμε πρεπει να μικρυνουμε...οπως τοτε!

when i hug a tree

Οταν ολη μερα το παιζεις "μεγαλος" προκειμενου να επιβιωσεις στη ρουτινα και καθημερινοτητα, για να σε θεωρησουν αρκετα σοβαρο και για να σε παρουν στα σοβαρα...μετα γυρνας σπιτι και πετας τη μασκα..και ευτυχως επιτρεπεις να εισαι εσυ....

και εντελως τυχαια βρισκεις να σε περιμενει ενα βιντεακι που σε τρια λεπτα σε εχει ξεκουρασει και σου εχει θυμισει οτι καποτε ησουν κι εσυ παιδι

και ζωγραφιζες

και επαιζες

και χρωματιζες

και ξεκινουσες τη ζωγραφια σου απο ενα δεντρο που στην πιο ομορφη ιστορια του κοσμου.

Καποτε ειμασταν παιδια και ειμαστε ακομα, αρκει να το θυμομαστε συχνα και να μην αφηνουμε τα γυρω να μας αποπροσανατολιζουν με μασκες που θελουν να φοραμε.

Και αν καπου εκει εξω δειτε ενα δεντρο... αγκαλιαστε το, ποτε δεν ξερετε τι μπορει να νιωσετε!

Κατι οχι να σκεφτειτε αλλα να νιωσετε!

Ειναι στιγμες στη ζωη μας που μπορει να νιωσουμε σε αδιεξοδο, ειτε ειμαστε μαμαδες ειτε οχι, ειτε ειμαστε γυναικες ειτε οχι. Ανθρωποι ειμαστε και ειναι ανθρωπινο..

Μια μερα λοιπον, οταν ημουν στο πανεπιστημιο, η καθηγητρια ψυχολογιας μας εδωσε αυτο το ποιημα και για καποιο λογο εγω το κρατησα καπου οπου δεν θα το εχανα ποτε. Ειχα νιωσει οτι με καποιο τροπο μπορει να βοηθησει μελλοντικα...

Ειναι η ζωη μας σε 5 διαφορετικα σταδια...αν σκεφτειτε εσας και κατι το οποιο σας απασχολει μπορειτε να εντοπισετε σε ποιο σταδιο ειστε...να δειτε τι εχετε προσπερασει και προς τα που πατε...

Ειναι απλο, ειναι μεσα απο τη ζωη, ειναι αυτο που καμια φορα χρεαζομαστε οταν δεν ξερουμε τι θελουμε και το ψαχνουμε...

Εγω το βρηκα και το μοιραζομαι μαζι σας.

AUTOBIOGRAPHY IN FIVE SHORT CHAPTERS

Portia Nelson

I

I walk, down the street.

There is a deep hole in the sidewalk.

I fall in.

I am lost . . . I am helpless.

It isn't my fault.

It takes forever to find a way out.

II

I walk down the same street.

There is a deep hole in the sidewalk.

I pretend I don't see it.

I fall in again.

I can't believe I am in the same place,

but it isn't my fault.

It still takes a long time to find a way out.

III

I walk down the same street.

There is a deep hole in the sidewalk.

I see it is there.

I still fall in . . . it's a habit.

My eyes are open.

I know where I am.

It is my fault.

I get out immediately.

IV

I walk down the same street.

There is a deep hole in the sidewalk.

I walk around it.

V

I walk down another street.

Ζωγραφισε παιδι μου τωρα!

Η δουλεια μου ως παιδοψυχολογος και ως παιγνιοθεραπευτρια μου εχει δειξει στην πραξη πλεον, και οχι επειδη το γραφουν καποια βιβλια, το καλο που κανει στα παιδια το εικαστικο κομματι, η τεχνη.

Πολλοι γονεις βαζουν ως προτεραιοτητα τα μαθηματα του σχολειου και ειναι πολυ λογικο γιατι ετσι μας εχει κανει το συστημα να σκεφτομαστε.

Παρ'ολα αυτα η ζωγραφικη του παιδιου και η ενασχοληση του με αυτην (η οτιδηποτε καλλιτεχνικο) κρυβει πλεονεκτηματα που ουτε μπορειτε να φανταστειτε. Ετσι λοιπον σκεφτηκα να σας γραψω μερικα μηπως τα αναγνωρισετε η μηπως τα αναζητησετε για τη ζωη του παιδιου σας.

1. Δημιουργικοτητα στο full!

Πολλοι πιστευουν οτι η δημιουργικοτητα εχει να κανει με τα γονιδια , οποτε ειναι καθαρα θεμα γενετικο. Ειτε γεννιεσαι με αυτα και γινεσαι σπουδαιος ζωγραφος, φωτογραφος, γλυπτης ειτε ακολουθεις κατι εντελως διαφορετικο.

Ειμαι εδω λοιπον για να διαψευσω την παραπανω θεωρια και να σας πω πως η δημιουργικοτητα ειναι κατι το οποιο καλλιεργειται και αν ξεκινησει το παιδι απο νωρις να ασχολειται με τεχνη (arts &crafts) τοσο περισσοτερο η δημιουργκικοτητα του θα αναπτυχθει και θα του ανοιξει νεους κοσμους στην προσωπικοτητα του. Το να μπορει ενα παιδι να εκφραστει ειναι το παν για την σωστη αναπτυξη της προσωπικοτητας του.

2.Συγκεντρωση

Πολυ συχνα νεοι ανθρωποι παρουσιαζουν ελλειψη συγκεντρωσης και αυτο ενισχυεται με βιντεοπαιχνιδια και τηλεοραση. Το να εχουν να ασχοληθουν ομως με το να ολοκληρωσουν ενα εργο τους, ενα συγκεκριμενο προτζεκτ δηλαδη, τους ενθαρυννει να αδιαφορησουν για τετοιου ειδους αποσπασεις και να συγκεντρωθουν στο στοχο που εχουν θεσει.

Τα παιδια συγκεντρωνονται καλυτερα οταν εχουν την ελευθερια να δουλεψουν με βαση την καλλιτεχνικη οπτικη του μυαλου τους. Η αφιερωση τους αυτη τους διδασκει να συγκεντρωνονται και σε αλλους τομεις στη ζωη τους.

3. Αυτοπεποιθηση

Μεσα απο τη ολοκληρωση των προτζεκτ τους τα παιδια μαθαινουν και παιρνουν μεγαλη ικανοποιηση απο τον εαυτο τους.Δεν επιθυμουν να αφηνουν μισοτελειοωμενες δουλειες αλλα ολοκληρωνουν τον στοχο που εχουν θεσει και ελευθερα εχουν επιλεξει.

Εκτος απο αυτο, με το να εχουν την δυνατοτητα να εκφραστουν ελευθερα χωρις καμια κριτικη απο κανεναν για το αν κατι ειναι σωστο η λαθος, ενισχυουν την αυτοπεποιθηση τους και μαθαινουν να εκτιμουν τον εαυτο τους και τις δημιουργιες τους.

Η τεχνη εχει να προσφερει στα παιδια πολλα πλεονεκτηματα που θα τα βοηθησουν οχι μονο προσωπικα αλλα και μελλοντικα σε παρα πολλους τομεις της ζωης τους και σε οτιδηποτε επιλεξουν να κανουν.

Ολα τα παραπανω τα εχω δει προσωπικα να λειτουργουν με εναν μαγικο τροπο σε παιδια που ειχαν προσωπικα θεματα και δεν ειχαν τροπο να τα εκφρασουν. Ειτε με το παιχνιδι, ειτε με την δημιουργια, το παιδι εκφραζει οτιδηποτε το απασχολει και μιλαει στην ουσια γι αυτο με εναν ασφαλη και αυθορμητο τροπο που μονο αληθινος μπορει να ειναι.

Για περισσοτερες πληροφοριες www.homeplay.gr

Παρτε λοιπον χαρτι και μολυβι και δωστε στο παιδι σας να κανει οτι νομιζει!

29 Days of Giving

Εχετε σκεφτει ποτε ποσο θα αλλαζε η ζωη μας αν αντι να ασχολουμαστε με το ποσο θα παρουμε να ειχαμε σαν σκοπο να δωσουμε?

Να δωσουμε τι? Κατι παλιο, κατι αγαπημενο, μια γλυκια κουβεντα, λιγα νομισματα...κατι που θα δωσουμε με αγαπη σε καποιον αλλον, θα μας κανει αναμφισβητητα να νιωσουμε καλα με τον εαυτο μας. Και αν αυτο το θεταμε σαν στοιχημα με τον εαυτο μας οτι για 29 μερες θα δινουμε κατι απο εμας σε αλλους τοτε ξεκιναμε τη μεγαλη προκληση του 29 days of giving!

Ενα δωρο την φορα..την ημερα...για 29 μερες...αλλαζουμε εμεις και μαζι με την ενεργεια μας αυτη αλλαζει κ ο κοσμος.

29 δωρα που μπορουμε να τα δωσουμε σε οποιονδηποτε και να ειναι οτιδηποτε. Η αλλαγη που θα δουμε εκτος απο τον τροπο σκεψης μας θα ειναι και στη ζωη μας, κατι το οποιο θα συμβει με εναν μαγικο τροπο.

Μπορειτε να διαβασετε περισσοτερα για ολα αυτα στον παρακατω συνδεσμο

http://givingchallenge.ning.com/page/page/show?id=2039308%3APage%3A72218

Προκαλω τον εαυτο μου κι εσας σε ολο αυτο. Ειναι μια ωραια ιδεα την οποια εχουν εφαρμοσει σε 43 χωρες εκατομμυρια ανθρωποι σε ολο το κοσμο και εχουν αλλαξει τη ζωη τους μετα απο αυτη την εμπειρια..Δωσε, δωσε, δωσε...με ολη σου τη καρδια και πιστη και εκτος απο τη χαρα που θα δωσεις στον αλλον, κατι μεσα σου θα ανανεωνεται και θα ξαναγεννιεται...

Ιστορια της Κυριακης

Μια φορα κι εναν καιρο ηταν μια γυναικα που την ελεγαν Κη.

Ολοι τα παιδια της γειτονιας ομως την φωναζαν Κυρια-Κη . Ολοι την αγαπουσαν γιατι ηταν ηρεμη, χαλαρη, και λιγο μελαγχολικη.

Οποιος την κοιταζε στα ματια τον εκανε να νιωθει κατι γαληνιο, γι αυτο και ολοι προσπαθουσαν να την συναντησουν μεσα στην εβδομαδα τους.

Ελα ομως που ποτε δεν την εβρισκαν...ψαχνανε απο εδω, ψαχνανε απο εκει...τιποτα.

Και μολις εφτανε το Σαββατο και ολοι το ξεχνουσαν...τσουπ, το επομενο πρωι να σου η Κυρια-κη

Περιποιημενη, μυρωδατη, ετοιμη για την πρωινη της βολτα. Η μυρωδια της ποτιζε παντα ολα τα σπιτια απο νωρις....και ετσι ολος ο τοπος μυριζε Κυριακη!

Να εχετε μια υπεροχη Κυριακη και προσεξτε καπου μπορειτε να την δειτε κι εσεις!

Babies

http://www.youtube.com/watch?v=1vupEpNjCuY

Everybody loves... BABIES. This visually stunning new movie simultaneously follows four babies around the world - from first breath to first steps. From Mongolia to Namibia to San Francisco to Tokyo, BABIES joyfully captures on film the earliest stages of the journey of humanity that are at once unique and universal to us all.

Σε αυτο το ντοκυμαντερ, παρακολουθουμε 4 μωρα στα πρωτα τους βηματα σε 4 διαφορετικες πολεις του κοσμου.

Απο τη Μογγολια στην Ναμιμπια και απο το Σαν Φρανσισκο στο Τοκυο τα βλεπουμε να ανακαλυπτουν τον κοσμο, να μεγαλωνουν εχοντας το καθενα διαφορετικα ερεθισματα αναλογα με την κουλτουρα τους και τα εθιμα τους.

Χωρις πολλα λογια το ντοκυμαντερ αυτο σε ταξιδευει, με υπεροχες εικονες και φωτογραφια, σε υπεροχα συναισθηματα που απλα θυμιζουν πολλα!

Δωρεαν online συμβουλες

Τις τελευταιες μερες εχω αναρτησει στο προφιλ μου στο "προσωποβιβλιο" βλ.facebook μια ιδεα που ειχα για ΔΩΡΕΑΝ online συμβουλες απο παιδοψυχολογο...εμενα δηλαδη.

Παρα πολλες μαμαδες ανταποκριθηκαν με χαρα και ειναι κατι το οποιο προσφερω μεσα απο τη καρδια μου γιατι γνωριζω καλα ποσα ερωτηματα μπορουν να προκυψουν με τα παιδια. Και ενω λενε ποσες αποριες εχουν τα παιδια οσο μεγαλωνουν, εγω λεω να σκεφτειτε και ποσες εχουν οι γονεις τους αντιστοιχα!

Θα συνεχισω να απανταω στα μαιλ σας στο info@homeplay.gr και να κρατω επικοινωνια μαζι σας. Αν γνωριζετε και αλλους που θα μπορουσαν να εξυπηρετηθουν απο την ιδεα αυτη, διαδωστε το στον κυκλο σας.

Εχει υπεροχο ηλιο εξω , ελπιζω να τον απολαμβανετε!

http://www.youtube.com/watch?v=XQcVllWpwGs

What is CHILDIT?

Wanted to do something that has to do with children, life, parents, views of people, pregnant women, women who try to become pregnant, toys, games, ideas...
So, whoever wants to read something about all of the amazing thoughts above, the only thing he needs to do it CHILDit!

write about it, feel it, share it, smile at it, be open to other people who like children or feel like children!

Whatever the language, greek or english, the feeling and love remains the same.

So, go ahead and child it as u have never done before!


welcomexxx




Ηθελα να δημιουργησω κατι που να σχετιζεται με την αγαπη μου για τα παιδια, κατι για γονεις, οπτικες ανθρωπων, εγκυους, γυναικες που προσπαθουν να αποκτησουν παιδι, παιχνιδια, ιδεες..

Να γραψετε και εσεις γι αυτα, να τα μοιραστουμε, να χαμογελασουμε, να ειμαστε ανοιχτοι σε ανθρωπους που αγαπουν τα παιδια η νιωθουν παιδια!

Σε οποιαδηποτε γλωσσα, ελληνικα η αγγλικα, το συναισθημα κ η αγαπη παραμενουν ιδια.

Οποτε, μη διστασετε και CHILDIT οπως δεν εχετε ξανακανει ποτε!

Καλως ηρθατε χχχ