Οταν ολη μερα το παιζεις "μεγαλος" προκειμενου να επιβιωσεις στη ρουτινα και καθημερινοτητα, για να σε θεωρησουν αρκετα σοβαρο και για να σε παρουν στα σοβαρα...μετα γυρνας σπιτι και πετας τη μασκα..και ευτυχως επιτρεπεις να εισαι εσυ....
και εντελως τυχαια βρισκεις να σε περιμενει ενα βιντεακι που σε τρια λεπτα σε εχει ξεκουρασει και σου εχει θυμισει οτι καποτε ησουν κι εσυ παιδι
και ζωγραφιζες
και επαιζες
και χρωματιζες
και ξεκινουσες τη ζωγραφια σου απο ενα δεντρο που στην πιο ομορφη ιστορια του κοσμου.
Καποτε ειμασταν παιδια και ειμαστε ακομα, αρκει να το θυμομαστε συχνα και να μην αφηνουμε τα γυρω να μας αποπροσανατολιζουν με μασκες που θελουν να φοραμε.
Και αν καπου εκει εξω δειτε ενα δεντρο... αγκαλιαστε το, ποτε δεν ξερετε τι μπορει να νιωσετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου