πηγή: Συμβουλευτικής Επιτροπής για τη Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια
Απο τα παιδια μαθαινουμε και αυτο να το θυμαστε...Απο τα παιδια θυμομαστε πως ειμασταν και εμεις πριν αλλαξουμε και γινουμε οι "μεγαλοι". Σκεφτειτε η παρατηρηστε τον τροπο με τον οποιο ενα παιδι παιζει...τοσο φυσικα, τοσο απλα, τοσο σαν να βρισκετε σε εναν κοσμο μακρια απο κριτικες και "πρεπει". Θυμηθειτε οταν εσεις παιζατε ποσες ωρες μπορει να ειχαν περασει και να ειχε σκοτεινιασει απεξω...
Τα παιδια μιμουνται και νιωθουν. Μας κοιταζουν εμας τους μεγαλους και πιστευουν οτι ειμαστε καποιοι. Δεν μπορουν καν να διανοηθουν οτι την ουσια την εχουν βρει αυτα απο νωρις! Εμεις απλα ξεχασαμε και μεσα μας ευχομαστε να ειχαμε μεινει σε αυτο το σταδιο της απλοτητας και του αυθορμητισμου.
Ενα παιδι αυτο ποθ σκεφτεται θα σου το πει. Μεχρι να αρχισουν οι κριτικες, οι αξιολογησεις, οι βαθμοι, οι παρελασεις με τους σημαιοφορους, η εφηβεια, οι φιλοι , η πιεση του να γινω καποιος.
Εγω παντως νομιζω πως στα 34 μου χρονια επιτελους βρηκα τι θελω να γινω οταν μεγαλωσω- ...παιδι!
και επειδη τωρα νομιζω οτι δεν κοιταζετε...υπογραφω οπως νιωθω...
χχχ Ναταλι (το παιδι )
Πόσο αληθινά είναι τα λόγια στα σκετσάκια... Καλό θα ήταν να τα έχουμε κάπου για να βλέπουμε κάθε μέρα γιατί δυστηχώς πολλές φορές ξεχνάμε πόσο πολύ η συμπεριφορά μας διαμορφώνει το χαρακτήρα του παιδιού μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά πρέπει να είμαστε όλοι μας.
Να συμπληρώσω ότι, έχουμε χάσει την απλότητά μας.